Ufuk çizgisinde kaybolup giderken güneşin çehresi,
Günbatımı yapışır gözbebeklerine.
Geride göğe dağılan kızıl bir çarşaf serilir.
Sonrasında simsiyah bir gece hükmeder tüm gökkubeye.
Giden günbatımı ile bir gün daha düşer ömürden
ve alıp gider yaşanılmamış bir günü daha.
Sonbahara tutulmuş bir ağaç gibi
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta