Günbatımı Şiiri - Muhammed Okay

Ufuk çizgisinde kaybolup giderken güneşin çehresi,
Günbatımı yapışır gözbebeklerine.
Geride göğe dağılan kızıl bir çarşaf serilir.
Sonrasında simsiyah bir gece hükmeder tüm gökkubeye.
Giden günbatımı ile bir gün daha düşer ömürden
ve alıp gider yaşanılmamış bir günü daha.
Sonbahara tutulmuş bir ağaç gibi
Eksiği çok takvimden bir yaprak daha eksilir.
Tutuklu kalır gecede tüm sözcükler.
Ölüm sessizliğine gömülürken tüm şehir,
Kendinle olan harbin içinde
Yıldızların cılızlaşan ışıkları ile
Suskunluğun kulakları sağır eden çığlıkları dağılır.