Günbatımı Şiiri - Mustafa Alp Özkan

Kızıla kaçıyor gökyüzü
Ve kollarımda sen
Yediye varıyor yelkovanın gözü
Ve kollarımda sen

Bir fidana sarılmışım bir filize
Ceviz gibi yaban çam gibi dikenli
Ama sürgün verir boynuma
Çiçek açacak demek ki
Toprağı bir ayrı kokar
Can suyu çekince leylim
Kalbimi sardı ağ gibi kökleri
Bahar oldu her mevsim
Ve bir bahar çoşkusu sarar onu
Ne zaman su versem ben
O gün batımı çok güzeldi
Ve işte kollarımda sen