Günaydın İyi Akşamlar Ve Asansör

Gökyüzüne haksızlık yapılan bir yerde
Keskin dişleriyle hırlayıp duran zaman
Bileklerime zincirlenmiş kuduz itler gibi
Kemiriyor ömür dediğin kuşun kanadını
İncirin dalını, dostların gönlünü kırdım

Üzengisi kırılmış atların üzerinde
Daha kırkına varmadan…
Yeni bir savaşın yenilgisini yaşadım

Kaybolan minarelerin arasında
Acısını közleyen kadınlara aldanıp
Azı dişimi çektirdim
Oysa kaç gün çekmiştim nazını

Kaç gündür ağzımın içinde arsız bir sızı
Dolaşıp durdum şehirde, kahvelerde oturdum
Dostlara uğradım hiç kimse tanımadı beni
İşe giden adamlara benzemiyor gidişim

Herkes bir cenaze evinden çıkmış gibi
Günaydın, iyi akşamlar ve asansör
Bütün muhabbet bu kadar…
Bu kadar susacak ne kaldı aramızda