Günaydın Güneş Şiiri - Mustafa Sürmeli

Her sabah üstümüze doğan güneş,
Yine doğdun erkenden,
Penceremden içeri sızıp
Gözlerimi kamaştırdın.
Neden böyle erkencisin?
Kahvaltını yaptın mı?
Elini yüzünü yıkadın mı?
Bu ne biçim mesai güneş?
Ne çalışkan işçisin böyle,
Bu dünyayı sen mi kurtaracaksın?
Hem ne kadar eşitlikçisin böyle?
Âlimin üstüne de doğarsın
Cahilin üstüne de.
Erkeğin üstüne de doğarsın,
Kadının üstüne de.
Kirlinin-temizin,
Karanın-denizin,
Güzelin-çirkinin,
Karganın-bülbülün,
Günkârın-tövbekârın,
Neşenin, sevincin ve efkârın üstüne,
Üstüne üstüne doğarsın güneş.
Yeter, yeter daha fazla dürtme gözlerimi,
Vallahi geri aldım bütün sözlerimi.
Haklısın, boş konuştum,
Sen bana bakma,
Bütün heybetinle, bütün gücünle doğ.
Evimize, odamıza, dünyamıza dol.
Vazifesini tam yapan nadir varlıklardan ol.
Bakma bizim yatıp durduğumuza,
İnsanları örnek alma, sakın ha.
Çalıştığının semeresini toplarsın bir gün,
Ak koyun-kara koyun seçilir yakında,
Sakın ha,
Yakında
Uyurken yakalanma!