Özledim, inan çok özledim,
Gözlerinde gülmeyi çok istedim,
Geceyi bölmeyi, yıldızları indirip, güneşi koymayı yerine.
Ardından koşmak senin sevgine.
Bulutları yutmak bir nefeste, ağlamak için dizlerinde,
Bir kuş olup izlemek sen bilmeden,
Seni hep daha çok sevmek, sen hissetmeden,
Sonra birkaç kelime olup, seni uyandırmak.
Ellerine dokunmak dudaklarımla,
Konuşmak yerine susmak kulaklarında.
Saçlarını koklamak doyasıya,
Bozmak sessizliği yalnız sen uyanınca.
Kuşları uyandıramadım, kıyamadım bu sabah,
Yollarda karanlık göremedim ucunu,
Sadece biri anladı beni bu sabah,
Beni rüzgar getirdi sana bu sabah.
19/06/2000
Ufuk ÇobanKayıt Tarihi : 5.7.2005 13:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!