Hiç bitmeyen şiirlerim var benim
Tamamlarım belki bir ebruli akşamı
Sen hayattaki en büyük vebalim
Ben aşk mıyım yoksa günah mı?
Bir şey söyle yağmur kokulum
Beklenen sendin, bekleyen ben
Gelmedin...
Bekleyen bendim, beklenen sen
Yine gelmedin...
Bu şiirde bize kavuşmak yok, anlaşıldı
Desene kavuşmalar yine yarına kaldı
Bilmiyorum ne hâldeyim, ben kimim?
İsmini söylemeye çekinen dudaklarımda
Bitmek bilmeyen bir türküsün söylediğim
Bir rüyasın gözlerimi her yumduğumda
Bilmiyorum ne haldesin, sen kimsin?
Bir ilkbahar gibiydi bana gelişin
Ağaçlar çiçek açtı bakınca gözlerime
Güneş gibi yaktı benliğimi ateşin
İlk cemrenin düşmesi gibi
Sende düştün benim yüreğime.
Yağmur yağıyor dışarda
Yalnızlığıma, hüznüme eşlik ediyor
Erkekler ağlamaz derler sakın inanma
Ben ağlıyorum, dışarda gökyüzü ağlıyor.
Yağmur yağıyor dışarda
Gitmek gerekir bazen,
Arkana bile bakmadan sessizce ve aniden
Ne bir açık kapı, ne de pencere
Duymamak gerek çünkü
Boğazına düğümlenen hıçkırıklar,
Bir akis olur gelir kulağa
Bakınca rengarenk çiçekler açan
Bir gökkuşağıydı bana sevdiren gözlerini
Ah o gözlerin, bakışındaki mahsunluk
İçindeki hüzün, içinde mutluluk barındıran
Gözlerin durgun, gözlerinde sonsuzluk
Güneş vurmuş pencerene
Uyuyor olmalısın
Uyan da güneş değsin gözlerine
Ah sevdiğim kim bilir hangi rüyalardasın
Oysa gözlerin yaşamak kadar güzel
İmkânsız bir şiir yazıyorum
Sen kokulu sayfalara
İmkânsız bir aşk yaşıyorum
Sorma!
Sığmıyor dünyalara...
Sözlerin düşüncelerime anlam katar
Düşüncelerin kağıtlarıma yazı yazar
Ve sen ne zaman baktıysan gözlerime
Ellerim titrer, dizlerim düşeyazar
Dışarısı kuru soğuk, dışarısı çın ayaz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!