Günahsız Çocukluğum... Şiiri - Nihal Memil

Günahsız yıllarım boşlukta kayboldu...
Bebeğim,beşiğim,topum bir anda yok oldu..
Ne olur geleceğim,beni çocukluğumdan koparma.
Bu,elimde avucumda kalan tek hatıra..

Ben yaşadıkça bana teselli olsun.
Hayatım geçmişteki anılarla varolsun.
Film gibi ömrümün her dakikası gözümde canlansın.
Unutmak mümkün olmasın,kirlenmemiş yılları...

Kimse elimden alamaz,kelepçeledim beynime.
Anahtarı sadece bende,seyretmek istediğimde..
Hala çocuk gibi anlatılamaz bir sevinçle,
Rengarenk izliyorum çocukluğumu,gözlerimde..

Tuval üzerine resmettiğim nadide bir eser gibi,
Duvarımda asılı tek tablo olsun,çocukluğum.
Bir tarih kitabı,bir destan misali
Koca kütüphanemde tek kitabım olsun,çocukluğum...

Birgün gelip de göçtüğümde.
Hep çocukluğuyla yaşadı deyin anne,
Benden sonra ne olur çocukluğumu,
Bir hazine gibi saklayın anne...