Gözlerde birikmiş adı konmayan hüzünler…
Dile gelmesin diye harcanan sözler…
Kaldı mı yanmayan bir tek yürek? ...
Korkular biriktiriyoruz içten içe,
Dertliyiz de…
Ve aynı bir dert,büyüyor içimizde…
Susuyoruz…
Farkındayken bile…
Susuyoruz…
Zaman ilerledikçe,kızamıyoruz akreple yelkovana…
Zaman akıp gider…
Hangi bir zaman dinlendi ki…
Ki…
Ona neydi ki…
Zaman geçtikçe,farkındayken bile,
Aklımız varken bile,
Yoğuramadık yüreğimizle…
Bulamadık doğruları…
Kaçtık…
Korktukça kaçtık dünya işlerine…
Sarıldık bir yılanı koynumuza alır gibi…
Farkındaydık…
Günahlar ateş misali yakmaya başladı bizi sonra…
Ve her geçen gün,hissettirecek bizi,
Alıştıracak kendine…
Susuyoruz…
İnsanlığı bile hak etmiyoruz…
Uyuyoruz…
Kayıt Tarihi : 10.7.2007 23:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (2)