Günahların çeperi Şiiri - Kenan Faik

Islak bir lekeye sürtündüm
Körkütük bir tren istasyonunda
Sanki bulaşıcı bir hissiyata kalmışım
Sanki geceyi iskeleye bağlamışım
Sanki havsalamda bir fabrikanın homurtusu
Asırlardan ihtiyarlamış
Duman duman kocamışım…

Gövdeme sıçramış rüzgarlardan kaçıp
Alıp başımı gitmek isterken
Kimseleri sarmayan bir yangın çıkarmışım
Sessizce sinip kaldırım diplerine…

Turfanda saklanışlarıma biriktirdiğim duruşlarını
Tel tel ayrıştırmışım puslu hayallerimden…
Soğuğun yüzüne
Ürkek göz kırpışlarımı yamamışım…
Senli tebessümlerimi
Bir silah sesine irkilişlere bırakmışım
Vaktin hederine yol aldığımı
Ancak, öyle anlamışım…

Kuru çığlıkların
Ayaza yalnız başlarına varışlarına uyanmışım…
Her bir kumun boşluğa kendini bırakışında
Cehennemleri hatırlamışım…
Ama yine de
Yaralarıma sürdüğü kaşıntıları şeytanın
Hiç atlamamışım…
Yine sessizce avanelerin peşine takılmışım
Yine sessizce günahların çeperine
ipimi bağlamışım…

Göğün yaraları yapışırken tenime
Çer çöpten hikayelere sığınmışım…
Hakikati
Hiç ama
Hiç umursamamış
Öylece yaşamışım...

Hayata geç kalmışım…