Günahlarım Şiiri - Lütfi Yıldız

GÜNAHLARIM

Ah anne
Ne zaman dokunacak gözlerin
Düşlerimin tenine
Gözlerimden akan yağmurlar
Üzerimi örten gökkuşağını
Hep öyle
Uzak mı sevecek ellerin

Anne
‘’Enel hak’’dedim ben
Derim yüzülsün diye
Ne olur gör
Yüreğimdeki yangınları
Çarmıhtaki bakışlarımı
Söküp dudaklarından dikişleri
Tırnak uçlarınla
Gülüşünü sür yaralarıma
Yavrum de
Seni çarmıh için doğurmadım
Dokunulmasın bedeninin hiçbir kirletilmemiş yerine
İnan
Gözyaşların kabuk bağlamaz hiçbir yarama
Depremler taşır sonra
Senden bakışlar taşıyan yarınlarım

İnan anne
Bana benzeyen gözlerinde
Patlamaya hazır
Bir düğüm olursam boğazında
Ruhumun içinde patlar
Sende birikmiş bütün hüzünler
Ellerime vurulmuş çivi olur
Kanar çağlar boyu
Ve hiçbir yaz
Kurtaramaz artık
Baharı içinde saklayan gözlerimde
Dökülecek yaprakları
İçimde panikle koşuşturan ceylanlar
Vurulur bir anda
İçimdeki Enkidu’dan kalan ormanlarda

Hadi şimdi ne olur
Uzat ellerini
Dudaklarımı dikeyim üzerine
Sen olamadım işte
Affet anne
Çarmıhtaki evladını…