Günahlar Ateşle Yıkanır

Şimdi ne aklımda, ne rüyalarımdasın,
Yüreğinde neyim var, neyim yok kalsın.
Ey nefsim! Kendi mutlu yuvanda kal.
Geçmiş geçmişte kaldı, aklını başına al
Gayrı yerden değil, yârden geçmelisin.
Cemre toprağa düştü, iyiyi seçmelisin
Her bahar gelişi, bülbüller için aşktır.
Oysa her çiçeğin bir de böceği, vardır,
El atsan da semaya, artık sana hazan
Mevsim-i kış yazmıştır, kaderini yazan
Gölgede az mı uzandı, yorgun bedenler,
Az mı oynaştı, aşkıyla o biçare yürekler.
Dalında, az mı tünedi göçebe leylekler
Az mı doydu, sokakta başıboş köpekler.
Ama her aşkın sonu ve sonbaharı vardır,
İlkbaharı ve yazı unut, mevsim hazan dır.
Yüreğine artık onlar hükmeder kariyerin
Eş ve çocuklarının yanıdır, daimi yerin.
2014

Geceyi yaşayan ömrümün, ilk günü yarın.
Yıldızlar gökten, ben yeryüzünden kayarım.
2014

Küçük suda büyük balıklar arama,
Tatlı dilin, mehlem olur bu yarama
Küçük adamlar, tepkisini büyük verir.
Hoş geldin diyenlere, hoşça kal denir
İnce belli güzel, ince ruhtan bihaber
Hoş bedende boş ruh, iki zıt beraber?
Duygu hisseder, duyular hazır aşka
Kalpten geçen başka, akılda ki başka.
Dünya ahiretin tarlasıdır, günahlar kir.
Kefen ten libası, temizlenen yer ahir.
Günahları ateş yıkar, alevle alınır duş
Temizlenen ruhlar, cennette uçan kuş.
2014

“İyi geceler” demezsen, gecem iyi geçmiyor.
“Günaydın” demeyince, gözüm seni seçmiyor.
Sen “hevesim” değilsin, aldığım “nefesimsin”.
Yüreğimin bir parçası, “gerisi” değil “birisisin”.
Yalanla bir yerlere varsan, geri de dönemezsin.
Şiddet “hiddeti”, yalan “talanı” doğurur bilirsin.
“Geçer” dediğin geçmez, “gitmez” dediğin gider.
Ucuzları sevmek pahalıya patlar, ömrünü yer.
2009

0Mahallem köy mezarlığı, cadde çukur sokak,
Çınar gölgesi mevki, semtim yıkık dere bak.
Numara bin dokuz yüz altmış dört, kat eksi bir.
Ebedi kalacağım yer, bu adreste mermer kabir.
2011

Kocayan erkeğe “koç”, kadına “kaç” derler.
Yar mi güzel, kar mı güzel, kalp bilir beyler.
Gelen kovulmaz, buyuran yorulmaz bilirsin.
Musibete düşenler “eyvah” der, “Allah” desin.
Eskiler “Ar yüzden, var gözden bilinir” derler.
Yiğidini “at”, kork ağını “inat” bitirirmiş beyler.
“Banka borcu gibi, halka borcunu ödemeli kul
Anasını çiğner de, mayasını çiğnemez dul.
2014

Emevi, Abbasi, Endülüs devletleri kuran Arap
Nasıl bu kadar korkak ve zavallı olurlar Yarab?
Bu kavim değil mi, diken tarlalarına güller deren?
Asya, Afrika, Avrupa da İslam tohumlarını eken
Hani o Farabi, El-Biruni, Uluğ bey, El-Battaniler?
Adını bilmediğimiz, binlerce ilim neferi Alimler.
2014

Birkaç asır üç beş alamet, dünya can çekişir.
Kıyametin ayak sesleridir bu, yıldızlar tepişir.
Kimi Mesih kimi Mehdi bekler, geldi ha gelecek.
Kimi de der “ hurafe” hiç biri de gelmeyecek
Ama gerçek şu, er yada geç kıyamet kopacak
Sur üflenince, beşeriyet kabirlerden kalkacak.
Mahkeme-i Kübra vakti, mahşerde toplanacak.

Devir bin dört yüz yıl öncesine dönmekte.
Dünyanın her yerinde, mazlumlar ölmekte,
Kafir aynı, zulüm aynı, farkı medeniyette
Sebeb-i firak; Nifakta dır, irtikâp, keyfiyette.
Din aşağılanırken, Müslüman horlanmakta
Müslümanlar, kış uykusundadır horlamakta
Şimdi bedevilerde helva bıldırcın arifesinde
Yahudiler misali akıbetleri, Arab-ı helakin de.
2014

Sana şiir yazmadım, üzülme anne
Adına şiir yazacak dem, şair değilim.
Şefkatinin gölgesi, abanır üstüme,
Ay tutulur, gün tutulur, tutulur dilim.
Büyük güç ve kudrettir, o “annelik”
Cennet ayakları altına serilen kadın,
Ana şefkati, dünyada vazgeçilmezlik
Kadınlığı kutsal yapar ” analık” adın.
Şirkten sonraki günah, kalbini kırmak
Kuranda emredilir, “off” bile deme.
Veysel Karani misali, duasını almak
Bedduası, cehennemde son kademe.
Tam dokuz ay on gün, yükünü taşır
İki eli kanda olsa, "gel" desen gelir.
Ölümü de göze alır, köpeğe dalaşır.
Her ana evladı için, canını verir.
Bir aciz hayvan da, eğer ki anneyse,
Yavrusunun uğruna, aç susuz kalır.
Kelime kifayetsizdir, sözler vesvese
O gün geldiğinde ecrini fazlasıyla alır.
2002