Günahkarlığım Şiiri - Ümit Öztürk

savurdum arsızlığımı yarına
ses veren olmadı acılarıma
dertleşerek denizle
çığlıklaşarak vurdum kendimi kıyılara
fırtına misali dalgalara yanaşırken
kumdan kaleydi sığınaklarım....

seneleri eritirken yelkovan
bulanıktı çağlar
sokaklar sessiz
sokaklar uyku sersemi yalnızlıklardı...

gel be ölüm
bekletme yaşamı durgunluğunda
gel ki bitsin bu ızdırap dönemi
kaybolmuşluklarımda.....

kayboldum ıssızlıklarda
şarap kokulu düşlerdi adın
ey içimdeki ölüm,
bulamadım derdime anlatacak söz...

ağaçlardan yaprak düşürdüm
koku sardı benliğimi
hiçliğe inat
bir hiç oldum o dalda....

ahh yaprak
sen herşeyken
kurudum senin gibi toprakta
bir daha yeşermeyecek gibiydi yalnızlığım
sürüklendim rüzgar ile günahkarlığıma.....