Günahkârlar Şiiri - Nihat Malkoç

Mümin genişledikçe, günahkâr darda kalır
Rahmete uzak düşer, duadan arda kalır

Çelişkiyle bocalar, kaybeder öz saygıyı
Atamaz yüreğinden endişeyi, kaygıyı

Günahlar çoğalınca kalpleri mühürler Hakk
İzzeti yiter kulun, baş iken olur ayak…

Ahireti satarak dünyalığı almıştır
Kuştüyü döşeklerde uykulara dalmıştır

Israrcı günahkârda, olmaz hayâ duygusu
Gaflet üzere sürer, onun uzun uykusu

Allah’tan ayrı düşmek, ne büyük bir azaptır
Hayânın kaybolması,Hakk katında gazaptır

İblisi dost edinir, vicdanıyla yüzleşir
Günaha giden yollar yakınlaşır, düzleşir

Hakk, günahkâr kulların kalbine korku verir
Yüreğindeki iman, balmumu gibi erir

Haz almaz ibadetten, kulluk angarya olur
Ruhu yabancılaşır, yurdunda parya olur

Şeytan şer bayrağını kalp kalesine diker
Gönüllü teslim olur, gafil boynunu büker

İner iman sancağı, kulluk kalesi düşer
Nefsin kör kazanında nedamet aşı pişer

Günahlar mümin kulun izanını söndürür
Kaydırır ayağını, hakikatten döndürür

Basireti kör olan, derdi bini aşkındır
Mahkûmdur karanlığa, ahirette şaşkındır

İmana yüz çeviren Hakk katında fasıktır
Huzurun uzağında; yüzü kara, asıktır

En büyük kötülüğü gafil kendine yapar
Azılı düşmanıyken, döner nefsine tapar

Rahman’ın dostlarından gönlü kayar şeytana
Yenildikçe yenilir, döner çıkar meydana

Zehri ilaç zanneder, ilacı zehir beller
Gönül bahçelerinde kurur goncalar, güller…

Allah’tan yüz çeviren, şeytanın kulu olur
İsyan mektuplarının kıymetsiz pulu olur

Can kulağıyla dinler şeytanın sözlerini
İblisin kör parmağı kör eder gözlerini

Hakk’ı söylemeyen kul, dilsiz şeytan gibidir
Kalbi fitneye açık, geniş meydan gibidir

Sabır ve sükûneti, İblis siler süpürür
Kul raydan çıkmış gibi, öfkesinden köpürür

Nefsine köle olan, alnından akıtmaz ter
Sonsuzluğu düşünmez, ücreti peşin ister

Kalp gözü körelenin, basireti bağlanır
İnkâra düşen kulun, gönül gözü dağlanır

‘Ölmeyeceğim’ sanır; beyinsizler, alıklar…
Kulu Hakk’tan koparır, aldatır dünyalıklar

Günahlar zayıf halka, çöktürürler bedeni
Kulluk imtihanında kaybetmenin nedeni

İşlenen her bir günah, belâları çağırır
Sağırlaşan nefsine bangır bangır bağırır

Günahlar Rabbimizle koparır bağımızı
Karanlığa döndürür aydınlık çağımızı

Mümin günah işlerse kalbe bulaşır siyah
Tövbeyle silinmezse sıradanlaşır günah

Şeytan vesvese verir, hedefini şaşırtır
Mümin’i korur Allah, dağ taş demez aşırtır

Sabırla yola çıkan, belâyı savuşturur
Hakk’ın izinde gitmek, Cennete kavuşturur

Gece gün ‘Allah’ demek, ne güzel bir anıştır
Yaradan’ı unutmak; gaflettir, aldanıştır…

Uzak dur kötülerden, kötülükler bulaşır
Cennet nimetlerine sabredenler ulaşır…