Günahkârım Şiiri - Ahmet Keleş

Dün gece yine sabahladım.
Hastanenin,
İlaç kokulu ağaçlarının altında.
Herkeste türlü dert.
Ağlayanlar, gülenler, düşünenler.
Karmakarış.
Benim ki ise sağ yanım.
Bir nefes kadar yakında yatanım.
Oysa elimi uzatsam tutacağım.
Vazgeçmişiz birbirimizden.
Yine galip geldi nefis adlı kahraman.
Bugün çok günahkârım.
Zorladıkça kendimi boğulacağım.
Anılarım, duygularım, yaşadıklarım.
Olmuyor, yapamıyorum.
Ölmüş içimdeki duygularım.
Başımız sağ olsun.
Kime ne diyeyim, ne söyleyeyim?
Ateşten top yapıp yuttuklarım.
Gene de uyurken pencereden baktığım,
Uzaktan uzağa vedalaştığım.
Varsa hakkım gene de size helal.
Ama duvarları yıkamıyorum.
Hele son vuruşunu unutamıyorum.
Can, canan bir de sen.
Ne güzelde büktünüz belime.
Düşman bile yapamazdı
Sayamadım sırtımdaki yaraları.
Hala nasıl ayaktayım,
Bunu bende bilmiyorum.
Belki de evlatlar bağlayan köklerim.
Yoksa çoktan başımı alır giderim.
Bugün çok günahkârım.
Galip geldi nefis denen kahraman.