Günahkar Söküğü.. Şiiri - Sevilay Yücedağ

Senden fazla sessizdim
Yokluğun
Sırtımda dikiş tutmayan ağrı
Gözü doymaz hançer pırıltısında
Kanla karışık bültenlerde
Bir kaçak gibi
Bir suçlu gibi
Aynada ki yüzümle aradım seni
Aynada ki yüzünden utanan zalim elinde..

Senden de çaresizdim
Yaşam direncim bakir
Gölgene ulaşabilme adına
Bir ömrün sonsuz bekaretini sundum
Kulağına fısıldadığım Cudi masallarına..

Sende yaşayan yürek
Ölümlere tililili çekerken
Bilmez miydi senden gitmeyi
Bilmez miydi
Yüzün yüzümden yüz çevirdiğinde
Yüzün gökyüzünden üstüme düştüğünde
Demez miydi
Toprak böyle buyurdu
Uçurumlar haykırdı
Yedi cihan sallandı
Bilmez miydi senden gitmeyi..

Şimdi
Rüzgar tanıklığında kızıl bir yokluk
Zamanın elindeki kına kokusu
Ah yokluğun
Diclenin bağrındaki iniltiyle
Fıratın dayanılmaz homurtusu..

Yokluğun
Kürdî coğrafyalarda kaybolan umut
Yüreğimde ateşlenmiş fünye
Beynimde meçhule patlayan fren
Ah yokluğun
Arşı titreten korsanlığımı hiç eden
Yaralı dağlarımın kabuk bağlamayışı
Düğmelerin söküldüğü kuytularda
Garibana günahkar söküğü diktiren..