Günahkâr kul dedi:
Allah’ım yüzüm yok artık,
Tövbe edemiyorum sana
Nasıl yüzüm olsun ki,
Tövbeleri bozduktan sonra
Allah dedi:
Rahmetimden ümidini kesme ey kulum,
Benim katımda önemlidir en son durum
Kul dedi:
Ne olur, beni de affediver Allah’ım,
Çünkü saymakla bitmez kusurlarım
Sen affetmezsen, ben kime varayım?
Hangi kapıyı çalayım?
Allah dedi:
Kul hakkıyla gelme,
Gerisine çare bulurum
Rahmetim gazabımı aştı ey kulum
Kul secdeye kapandı,
Kendisini yeniden doğmuş sandı
Ağladı… Ağladı… Ağladı…
Rabbinden utancından,
Bir daha günaha dalamadı
Zaman geçti. Ecel vakti geldi.
Azrail canını incitmeden aldı
Rahmeti ilahi denizine saldı
Sonuçta kul, cennete vardı
………..,
Vesselam,
O kul, kendini kurtardı
Ama biz günahkâr kullar
Hala limanda bekliyoruz.
Yüce Rabbimizden,
Bağışlanmamızı istiyoruz
(mahir odabaşı-20.09.2014)
Kayıt Tarihi : 19.9.2014 11:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!