doğru bildim yalan vurdun ömrüme
ak sanmıştım kara düştün günüme
al bu günahkar ayrığı sok da gözüne
sevmeyi bilmeyen canın utansın
hatıraların kendini vurur yüzüme
dünya nimetinden kalmaz özüme
zeytin ağacı olan kendi gözüme
bağladım sevdanı kanın utansın
ismine sığındım, o mahrem dizine
saklandım bilerek camdan kalbine
bütün saydamlığıyla gözün rengine
kırıldım bir taş gibi yanın utansın
eyvah diyerek içten daldım seyrine
muhabbeti gönülden koydum tenine
suretimin nazarı eridi düştü gölgene
kadir kıymet bilmeyen halın utansın
...sevmeyi bilmeyen canın utansın
Orhan DEMİRTAŞ
Orhan DemirtaşKayıt Tarihi : 19.11.2012 22:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)