Günahın Boynuma Şiiri - Özdemir Aydın 2

Kadın, membai hayat,
Aşkın alevi,
Vebalin boynuma,
Sen, hayatın ekmeği, yaşamın suyu
Ağustosta kış yaşayan,
Bir yanın yaralı, öbür yarın ölü,
Şehrin sokağında, bıçak darbelerine rağmen,
Sevdasına tezahürat yapan.
Rahminde ölüye can veren nefes,
Bu kadar acıyı nasıl susturuyorsun kadın.
İmkansızın içinde çiçek açmışken,
Nasıl da solmuşsun.
İçini hüzün, bendini sel vurmuşken,
Bu kadar balta darbesine gövden nasıl dayanır kadın.
Yürüdüğün yollar şafaksız,
Parayla alınıp, ucuza satılmak,
Zemheriye göğüs gerip, ilkbaharda hazana dönmek,
Böyle bir iklimde nasıl yeşerdin.
Gözlerin okyanus derinliği,
Kuzeyden kalkar bulutun,
Bu kadar damlayı nasıl biriktirdin.
Yüreğin şiir dolu,
Taraksız saçlarının ucu papatya.
Dünyanın en güzel yeri kalbinin kıyısı,
Bu kıyıya nasıl kıydılar kadın.
Saçların ki bir yavruya ilk adım,
Seher yelinin tan ağartısına uzanan elin,
Nasıl makasla kestin kadın.
Her gece bir acıya gebe,
Her sabah yeni bir umut doğurdun.
Sen umudun annesi
Günahın boynuma,
Kalbim inliyor acılarına,
Kadın...