Günah mı tartıyon çocuk ? Şiiri - Yorumlar

Sırtı tezgaha dayalı kitapçı tezgahı önünde,
Çömelip oturmuş yere eski urba içinde.Ödünçtü kitap elinde, tartısı ayak önünde.
Eller nasıl umut taşır, on beş yaşında ihtiyar!Oyun da değilsin çocuk! Peşine takılan açlık.
Elde kitap önünde tartı, günah mı tartıyon çocuk?Kim bilir, belki de o... insanlık silüeti.
Nice sükse, hepsi bu! Bir çocuğa yetmedi.Toprak çatlak, hayvan öksüz.
Ağaç mızrak, taşsın deniz.
Çocuk ölür, ana kanar.
Devril dağlar, insan çamur.Sayfa sayfa doyuyordu tartı yerde, bekliyordu.
Kirpikler serçe kanadı uykuya süzülüyordu.Omuza düştü çocuk başı, ışığını tez kapattı.
Ne çocuk, tartı'mı durdu tarttığın satır mı yordu?Oyun değil! Demedim mi... Neler tarttın o kitapta?
Dışarda arama hakkı, riyakatı bozar sanrı.Var uykunun rüyasında, vijdanda yaşıyor Tanrı.
Nice sükse, hepsi bu! Bir çocuğa yetmedi.Kim bilir, belki de o... insanlık silüeti.Toprak çatlak, hayvan öksüz.
Ağaç mızrak, taşsın deniz.
Çocuk ölür, ana kanar.
Devril dağlar, insan çamur.

Mustafa Emirtaneoğlu Şiirleri
Kayıt Tarihi : 20.6.2024 01:59:00© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.Hikayesi:

Şair bir pasajda gördüğü çocuk işçinin okumak için direnişinden etkilenir

ŞİİR YORUMLARI (3)

Yorumunuzu Giriniz
GÖNDER
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
Sakin MeSakin Me
çocuklarımıza sahip çıkmayıp zor durumlarda çalıştırmak.oyun çağındaki çocuklara ağır yük yüklemek insanlık aybıdır.maalesef toplumumuzun bir gerçeğidir
edebi üslupla yazılmiş anlamlı bir şiir daha nice şiirlerde beraber olmak dileğimle başarılar dilerım.
00
Cevap Yaz
Tuna KafkasTuna Kafkas
sırtı tezgâha dayalı ve,
kitapçı tezgahı, önünde…
çömelip oturmuş yere eski urba içinde,
ödünçtü kitap elinde,
tartısı ayak önünde…
elleri nasıl umut taşır,
on beş yaşındaki ihtiyarın;
oyun da değilsin çocuk,
ve peşine takılan açlık...
elde kitap; önünde tartı,
günah mı tartıyon çocuk?

kim bilir,
belki de buradadır,
insanlık denilen şeyin tezahürü,
nice sükse, hepsi bu;
ama bir çocuğu insandan saymaya yetmeyen,
toprak çatlak, hayvan öksüz, ağaç mızraksa,
o halde taşsın deniz…
çocuk ölür, ana kanar ve
devril dağlar, insan çamur...
sayfa sayfa doyuyordu tartı yerde,
bekliyordu,
kirpikler ki serçe kanadı;
uykuya süzülüyordu,
omuza düştü çocuk başı,
ışığını tez kapattı.
ne çocuk, ne;
tartı/mı durdu,
tarttığın satır mı yordu…
oyun değil demedim mi,
neler tarttın o kitapta;
dışarıda arama çocuk hak/kı,
hak talebin içinde,
ve bozar içini böyle hak sanrısı,
ki bu değil tanrının da muradı,
evet, kentlerdeki nice sükse,
hepsi bu ve
bir çocuğa yetmedi,
toprak çatlak, hayvan öksüz ve ağaç mızraksa meğer,
taşsın deniz…
çocuk ölür, ana kanar,
devril dağlar,
insan çamur…

Teşekkürler üstad ??Okumak isterseniz güncel şekli bu şekilde .Saygılar

çocuklarımıza sahip çıkmayıp zor durumlarda çalıştırmak.oyun çağındaki çocuklara ağır yük yüklemek insanlık aybıdır.maalesef toplumumuzun bir gerçeğidir
edebi üslupla yazılmiş anlamlı bir şiir daha nice şiirlerde beraber olmak dileğimle başarılar dilerım.

sırtı tezgâha dayalı ve,
kitapçı tezgahı, önünde…
çömelip oturmuş yere eski urba içinde,
ödünçtü kitap elinde,
tartısı ayak önünde…
elleri nasıl umut taşır,
on beş yaşındaki ihtiyarın;
oyun da değilsin çocuk,
ve peşine takılan açlık...
elde kitap; önünde tartı,
günah mı tartıyon çocuk?

kim bilir,
belki de buradadır,
insanlık denilen şeyin tezahürü,
nice sükse, hepsi bu;
ama bir çocuğu insandan saymaya yetmeyen,
toprak çatlak, hayvan öksüz, ağaç mızraksa,
o halde taşsın deniz…
çocuk ölür, ana kanar ve
devril dağlar, insan çamur...
sayfa sayfa doyuyordu tartı yerde,
bekliyordu,
kirpikler ki serçe kanadı;
uykuya süzülüyordu,
omuza düştü çocuk başı,
ışığını tez kapattı.
ne çocuk, ne;
tartı/mı durdu,
tarttığın satır mı yordu…
oyun değil demedim mi,
neler tarttın o kitapta;
dışarıda arama çocuk hak/kı,
hak talebin içinde,
ve bozar içini böyle hak sanrısı,
ki bu değil tanrının da muradı,
evet, kentlerdeki nice sükse,
hepsi bu ve
bir çocuğa yetmedi,
toprak çatlak, hayvan öksüz ve ağaç mızraksa meğer,
taşsın deniz…
çocuk ölür, ana kanar,
devril dağlar,
insan çamur…
mustafa emirtaneoğlu

tebrikler... bu şiire hiç bir yorum yapılamaz... hatta bu okunası değil seyredilesi bir yapıt... kutlarım şair...