Günah Kesen İklimler Şiiri - Z. Naz Ergun

Işıklı bir gece, uyandı sana tutkularım da,
Bir türlü inanmadım zer afetinin görkemine...
Bedenimdeki zehri atmak mı kolaydı,
Yoksa,
Sana doğru gün güne koşan yüreğimi atmak mı?

Şiir tadında birleşirken aşka aç yüreklerimiz.
Bacak kadar çocuk oldum kollarında,
İlk değilken dudaklarıma gelen umudun tadı,
Sen aşk oldun.
Yüreğim, uçsuz bucaksız vadilerden geçmişken,
Yalın korkularım, bedenimi titretirken,
Kapılarım kilitlenmişken, tüm inançlara,
Işıklı bir gecede uyandı sana tutkularım,
Ve ben, sen oldum.
Tutarken ellerini, meydan okudum
Yasaklara...
Sevaplarımı, rüzgarlarına savurdum,
Sen sunarken günah kesen iklimlerini...
Aşk, beni yine boyadın
Kendi rengine,
İşte seninleyim,
Yaşat yada öldür ellerindeyim...
Bir türlü sana uslanmadı yüreğim.
Aşk, at beni en yüksek uçurumlarından,
Düşerken yine adını anayım,
Ve uçurumun bittiği yerde,
Beni yine boya kendi rengine...
Aşk,
Eceli ol uslanmaz yüreğimin
Ölüm bile beni sana getirsin,
Ve yine, yeniden
At beni en yüksek uçurumlarından...