Yanımdalar, duruyorlar...
Ayrılmak istiyorum.
Düşüncelerimi biliyorlar.
Sil baştan niyetlendiğim o anlarımı anımsıyorum.
Zavallı, çaresiz ve acınası bir haldeyim.
Görenler var beni böyle, görmeyenler de.
Kapana kısılmış hissediyorum,
Kendimi kilitlediğim yerde.
Medet seslerini ben mi duyuyorum sadece?
Geçmiş zamanım aydınlıktı.
Utancım az, gururlu halim insan içine çıkacak kadardı.
Samimiyet akardı sözlerimde biraz da dürüstlük.
Ortalama kul derlerdi şimdiki yoluma düşenler.
Halime şükrederdim, bir de sevdiğime.
Layık olmak şüpheli oldu şimdi.
Umudumu yitirmedim tabi.
Çabalarım pasif olsa bile,
Yaklaştırıyor beni bir nebze.
Vazgeçmek artık yok kitabımda,
Azimle bürünmüş varlığım var şu an da.
Ağlamalar, hayıflanmalar, kendini kötülemeler,
Görünmüyor düşüncelerimde,
Almış götürmüş biri,
Yerine koymuş kendisini.
Geçmişimi görüyorum az çok.
Umudum, mutluluğumla paralel artıyor azalmayacak gibi.
Bundan sonra iğrençliklerime karnım tok.
Düşüncelerime var olanla yaşayacağım.
Ta ki bize misafir olana kadar ölüm.
02.04.2024
Hasan Tuna 3Kayıt Tarihi : 4.6.2024 22:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!