Günah Çıkarma Şiiri - Alper Kürük

Sonbaharın hüznü
Kâlbini dinlemeyi öğretti ona,
Yürüdü giyik ayaklarıyla
Çiğnedi çıplak caddeleri.
Anlamadı hâlâ insafsızlığını
O kadar yürüdüğü halde
Hâlâ çiğniyordu caddeleri
Düşünmeden ve acımaksızın.
Oysaki dalgındı düşünceden
Bir kahpe selâmı vermedi bu sefer
Gece dostlarının kaçı geçmişti önünden.
Yürüyordu kâlbinde güzün hüznü
Yaprağını döken ağaçlar gördü yollarda
Mayır mayır yandı gözleri
Kilisenin önünde buldu kendini
Ağır ağır girdi içeri.
Döktü durdu günahlarını
Kafesin bir yanında papaz vardı
Bir yanında o
Ve aralarında günah...
Döktükçe o günahını
Papaz günaha girdi...
Uçarcasına çıktı kiliseden
Yüzünü aydınlığa çevirdi,
Yaprağını döken ağaçları düşündü
Düşündü tüyünü döken kuşları
Ve kendini düşündü.
Çırılçıplaktı artık günahtan yana
Ve hafifti o kadar da...
Bir,umutların ağırlığı vardı üzerinde...