Gün Yüzünü Özlerken Şiiri - Ozan Efe

gün yüzünü özlerken
parıltısında yandım
dağ çarşafın izlerken
içim titrek uyandım

kendine gelmiş kuşa
sevincin sar yokuşa
tertemiz bir kokuşa
aklığında boyandım

aklına gelen neler
tez doğurur anneler
canlılıktan yineler
sevgisine dayandım

ağlayana kim gülmüş
sala okunmuş ölmüş
suyu köprüyü bölmüş
en sonunu duyandım

uykusuz gecelerden
korkusuz ecelerden
doygusuz yücelerden
ilk başında ayandım

ozan efem duadan
çekinilmez davadan
ozan efem yuvadan
yapıldana yayandım

190612denizli