Her gün çalarım kapını tan atarken dağlardan
açılmayınca da sızarım içeri pencerenden
ateş kırmızısı dağınık saçlarında
nurlu bir ışık olur, yayılırım odana
seni görüp de dokunamamak,
seni öpüp koklayamamak
ve
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
AĞARMASIN TAN SÖYLE ONA ŞAFAK DA SÖKMESİN ARTIK
HELE GÜNEŞ DOĞMASIN DAĞLARIN ARDINDAN
ESMESİN DELİ POYRAZ LODOS İSE ASLA
BURUK YÜREĞİMİ SARMASINLAR YASLA
SEN YOKSAN EĞER DURSUN DÜNYA
HAYAT OLMASIN NE ÇIKAR
SARMIŞKEN BU YÜREĞİMİ
BİTMEYEN YALNIZLIKLAR
HABERİNİ GETİRMEYEN KUŞLAR
ÖTMESİN BAHÇEMDE ARTIK GÜLLER DE AÇMASIN
SÖYLEYİN HERKESE İSYANIM VAR ARTIK BANA KİMSE ACIMASIN
TAŞ KESİLDİ YÜREĞİM GÖNLÜM YOK GİBİ ARTIK BENLİĞİMDE
KAYIPLARA KARIŞTI SEVDAM AŞKI SEVGİYİ UNUTTU
YAŞAM NEDİR Kİ ARTIK NEYE YARAR
BELLİKİDİR ZAMAN BENİ AVUTTU
GELMEYECEKSİN GENE BU SEFER
VARSIN ÇOŞSUN BEYNİMDE
HİSSETMİYORUM ARTIK
SARSIN BENİ BU DERTLER
Gün yüzü görmemiş sevda, her yeni doğan günle birlikte yeniden ve taze bir umut olarak doğacaktır ve bir gün mutlaka güne ve güneşe kavuşulacaktır. Tabi bu da bir umut...
Kaleminize sağlık sayın Şafaknur Yalçın...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta