Gün yüzlüm Şiiri - Demir Zengin

Gün yüzlüm
Ay sarmaşık olur dolanır bedenine
Gece ayak izlerimizi siler adım adım
Geriye bir tek mehtap kalır,
Düşlerimiz gökyüzüne gömülür

Gün yüzlüm
Bir günlük hasretin bin yıl gibi geliyor
Şu fizuli sözler beni talan eder
Savrulup dört bir yana alıp başımı gider
Dolanır durur,gelir başında tüterim

Gün yüzlüm
Ahşap iskelelere oyarım adını
Atların nal sesinden tanırım gelişini
Saçların kızıl kumsala uzar gider
Doğduğun yeri aşkın ekvatoru bilirim

Gün yüzlüm
Yıldızlar sarar huzurlu geceleri
Sere serpe uzanır bahçeler
Mor salkımlar üzerinde parlar ak gümüşler gibi
Senden uzak olmak mahpusta,kilitli...
Cennete girer insan senin yanında ölünce

Gün yüzlüm
Kalbimi alev sarıyor gözlerine dalınca
Tatlı dilini göğsümde büyütürüm
Sesin yüreğime yaslanır sen gülünce
Al kumrular gelir konar omzuma
Al kurumları ellerimle beslerim...
Ölmedim ki ayrılık neden bu kadar zor gelir

Gün yüzlüm
Demirden ağırdır kirpiklere her damla gözyaşı
Yalnız saatler mıhlanır çıkmaz,dar sokaklara
Uzak akşamları amansızca birbirine katınca
Kendimi yalınayak bir çınarın altında bulurum

Gün yüzlüm
Bu çile kurşun olur vurur aklımı
Benim benzim atar gölgelerde kaybolurum
Renk renk hudutlar çizer göğün yamaçları
Islak yalnızlığımı batan güneşle paylaşırım

Gün yüzlüm
Bırak rüzgar kendi gitsin bir başına
Alıp da götürmesin seni yaban ellere
Gün yüzün eritsin hain parmaklıkları
Şafak en dip karanlıkta söksün...

Gün yüzlüm
Bir tebessüm ol sende var olayım
Yağmur olup kalbinde sırılsıklam ıslanayım
Kurtulalım darağaçlarından omzuna yaslanayım
Koyup başımı başına omzunda yaşlanayım