Gün ve Kadın Şiiri - Neşe Ersoy

gün başlar
bir telaş bir koşmaca
gidenler gider
mutsuz yüzler kalır geride
bıkkın yüzler
asla sonu gelmeyen
işlerine koyulurlar
her gün, yeniden

öğlene doğru
kapı önleridir meskenleri
ellerinde oyalar dantelalar
bastırılmış duygular anlatılır ilmek ilmek
konuştukça
sindirilmiş heves kokar nefesleri
hepsi sevgisiz, şefkatsiz
ilgisiz hepsi

görmediklerini gösteremezler
yaşamadıklarını yaşatamazlar
almadıklarını veremezler çocuklarına
esirgediklerinden değil
bilmediklerinden

küfürler edilir, dayaklar atılır
akşamı ederler
gidenler gelir, evdekiler
süt dökmüş kedi gibidir
kapılar kilitlenir
yenilir içilir; sonra da
yeni gün için dua edilir

yaşama zevki mi bu
sefaleti mi
yoksa kadınlığın cehaleti mi? ..