Gün ve gün bekledim seni

Geri döneceğin günü çok bekledim,
Nasıl bulmuştuk bir birimizi,
Sanki yıllardır arıyorduk kendimizi,
Sana susamışlığım günden güne artardı,
Belli etmemeye çalışırdım anlardın,
Hep bir korku taşırdı içimiz,
Korkularını söylerken ağlardın
Ya ayrılırsak diyişin yakardı yüreğimi,
Yıkardık korkularımızı her geçen gün,
Ayrılıklar girdi sonra aramıza,
Sen Edirne ben samsun,
Okuyorduk ama özlem git gide artardı,
Ne senin dayanacak gücün vardı ne benim,
Evet, bitti geri döneceğin günü çok bekledim,
Özlemle yoğurdum umutlarımızı,
Hani olurda dönersin diye,
Hep yüreğimin kapısı açık kaldı sana,
Aradan koca altı yıl geçti,
Ne haber ala bildim senden,
Ne bir mektup yazdın,
Duydum şimdi nişanlanmışsın,
Hasret darağacına çektin beni,
Umutlarımız vardı düşlerimiz,
Biranda yıkıverdin kuruttun beni,
Oysa her özlem senle başlardı senle biterdi,
Şimdi yoksun başkaları sarıyor seni,
Gezdiğimiz yerlerden geçtiğim zaman,
Alıp götürüyor bir deli fırtına beni,
Yaşanmamış günlerimize,
Demek hepsi yalan hepsi sahteymiş sözlerinin,
Hani dönersin diye yüreğimin kapısı hep açık kaldı,
Oysa sen unutun unutturdun kendine beni,
Son demlerini yaşıyor anıların benimle,
Bunca yıl nasıl sevmişsem seni,
Öyle severek kapatıyorum kalbimin kapılarını,
Tozlu bir rafta saklıyorum seni,
Sende böyle yapmadın mı çürütmedin mi düşlerimizi,
Oysa nasıl beklemiştim seni,
Nasıl sevmiştim seni,
Her gün biraz daha çoğaltırdım seni,
Sığdıramazdım yüreğime,
Artık yoksun biliyorum,
Tozlu bir rafta hep anı olarak kalacaksın.

14.04.2007