Gün Ve Gece Şiiri - Devrim Dokdere

Zaman coktan yitirmişken alişkanliklarimizi,

Kimselerin göremedigi
Ayni yoldaydik seninle,
Gün geceydi
Yagmur taneleri saclarimiza inerken,
Görmeliydiler
Bulutlari yirtan sessizligini
Ve
Birazdan,
Gözlerinde dogacak güneşi.

Birşeyleri
Animsatmiş olmaliyim sana,
Dogarken güneş
Pencerende.

Şimdi nerelerdesin?
Hangi tanimadigim yüzlerlesin?
Gün ögle oldugunda,
Gidecekmisin cam yesili bahcene?

Nerden gelirki bunlar aklima,
Gün hüznü dogurmaktayken.

Hep karanliklarda yürüdük seninle,
Yagmurlari,
Sarhoşlugunu,
Camurlu yollardaki ayak izlerini,
Gündüze teslim etmedik.

En cokta
Alacakaranlik'da yitirdik,
sevdigimiz güzellikleri,
Bir bebegin ölümünü,
karanliga teslim etmedikmi?

Oysa habersizdik
Gündüzle,gecenin kardeşliginden,

Gece;
Alirken umudumuzu,
Gündüz;
Hastane'den yankilanan
Cigligina
Kahkahalar atmaktaydi.

Şimdiler'de
Karanlikmi?
Aydinlikmi?
Yoldaşdir yalnizligina.

Beni hic sorma,
Yalniz degilim,
Gözlerin okurken
Şiirleri,
O zaman koca bir halkimdir..

Devrim Dokdere