dağ doruklarından/
mahremine doğru akıyor;
kızıl fistanıyla güneş
etek uçlarına yapışmış
aydınlığını alarak.
çırılçıplak teniyle
yeniden doğuyor
çapkın
ılgın ılgın esen
gülümsemesiyle;
göz bebeklerine sinmiş
karanlığıyla gece.
12/Temmuz/1998
Serdar ErdemirKayıt Tarihi : 3.12.2006 17:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
12 / Temmuz / 1998'de yazmış olduğum fakat yayınlama taraftarı olmadığım cılız bir sayıklamaydı.Eski halini bozmadan ilk yazıldığı haliyle değerli şiir severlerle paylaşmak istedim şiir soluklu günlerde buluşmak dileğiyle Sevgi ve Saygılar...
İnsanlığın doğuşu ile batışını buldum bu mısralarda... İnsanda çıplak gelip çıplak gider... Bu değişmez bir döngü olup, dünyaya Hz. Adem'den gelen her canlı çıplak gelmiştir. Malum olduğu üzre de, bir kaç metre bez ile gitmekte.. Bazılarına o bile nasip olmuyor ya...
Tebrikler...
TÜM YORUMLAR (1)