Gün ve gece Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Gün ağardı,
perdeler
açıldı
gökyüzünde,
Rengarenk bir tablo
serildi
ufuklara.

Güneşin ışıkları
sıcacık
dokunuşuyla,
Uyanan dünya,
başka
bir günün
müjdesiyle.

Gündüz geldi,
yaşamın sahnesi
aydınlandı,
Doğanın
dansı başladı,
taptaze
bir nefes.

Yeşilin cümbüşü,
kuşların
özgür
şarkısı,
Gündüz,
umut dolu
bir masalın
anahtarı.

Ardından geldi
gece, perde
indi
yavaşça,
Yıldızlar
sahneye çıktı,
parıldayan
aktörler.

Ay ışığında
dans eden
gölgelerle
dolup taşan,
Gece,
huzurun
ve rüyaların
gizemli
dünyası.

Gün ve gece,
birbirine
meydan
okuyan
ikili,
Birinde
yaşamın neşesi,
diğerinde
dinginlik.

Günün
koşuşturmacası
ve geceye
bırakılan hüzün,
Bir dengede
buluşur,
zamanın
akışında.

Gökyüzünde
gün ve gece,
her an
bir destan,
Doğanın büyülü
sahnesinde
oynanan
bir tiyatro.

Gündüzde umutlar
yeşerir,
gece ise
düşlere
ev sahipliği
yapar,
Birbirine muhtaç,
tamamlayan
iki kutup,
gün
ve gece.