Gün Uyanacak Şiiri - Fazlı Çoban

Koyu karanlık gece
Uzanmış iniler yatağında
Gün tutsak kirpikleri arasında

Koca su,
Uyanır uykusundan
İsyan edip, öfke kusar kumlara

Mekan satmış beni
Sende kokusu var mı
Sevdiğimi saran rüzgar eli

Çakıl taşları göz kırpar birazdan
Kuşlar da sevmek der

Balıkçı takasına umut yükler
Cigarasını yakar düş kurar
Motoru öksürür içini çeker
Sevinci hüznü dinler
Yeri gelince küfür de yer

Şu sevgi ne menem şey böyle
Gün uyanmadan uyanır
Ayrılınca günden önce

Uzaklar göçmen kuşlar
Gök mavi ayağım mavi
Yokluğun külün rengi