Gün Tek Hece Şiiri - Elif Nihal Altan

Aynadaki kadın…
Biraz uzak, biraz yakın…
Durgun deryalardan daha dalgın…
Avuçlarında bir tutam pişmanlık,
Ne aşklar saklanmış sandıkta iftarlık!
Biraz senden, biraz benden…
Belki Zehra belki leyla ne dersen…
Çiğnenmiş sokaklar şakaklarında
Kimlerin ayak izi var sorma…
Sorma kimlerin tadı var
Solmakta gül rengi dudaklarda?
Kaç kışın rengi var o saçlarda?
Daha cömertti gözleri güneşten,
Değdi mi beter ederdi küle dönmekten!
Ne uzaktı yalnızlık,
En yakını oldu artık…
Bir kendi, bir de bitmeyen derdi,
Baktı durdu o sararmış fotoğrafa…
El salladı hepsine baştan sona…
Öpüverdi hasretle en sevdiğini…
Sel gider kum kalırdı hani?
Ne sel kaldı ne bir kum tanesi!
Kol kola vermiş hatıralar
Bir bir üzerine geliyor!
Çocukken zevkliydi saklambaç
Şimdi o da tat vermiyor…
Mektupların kokusu sinmiş duvarlara
Ne yana baksa dünden bir hatıra…
Bir o pencere bir bu pencere…
Solmakta gün yine ıssız, yine tek hece!
Gündüz, geceyi kovalıyor adım adım
Bitmez sandığı o romanda,
Sona yakındı artık Gülen Hanım…

ELİF NİHAL ALTAN