Bakma böyle bin bir umutla kapılarda beklediğime..
Eskidi bu yağmurlar tepeme düşmekten,
Eskidi küllüklerim SEN söndürmekten,
Eskidim BEN;
Sakın ola GELME.! ! !
Yaralarıma çay sardım,tütün bastım çoğu zaman,
Adı batasıca umudum üzerine izmarit tepeleri yığdım
Ha bu gün ha yarın diye diye ömrüm çürüdü...
Oysa benim dumanım yaramdan,
Sağım solum öfkeli her zerrem kırık her zerrem ayrı bir közdü..
İdam edeli çok oldu içimde seni ama cesedine hala suçlu Sevdalarım,
Ne kadar çok ıslandı üstüm başım yaş yağışından,
Ne çok kirlendim ne çok yalanını AŞK sanışımdan...
Acılarımın en sığ yerlerinde hala bir kaç tebessümün asılı kalmış,
Tutsam hatıralar dökülecek tutmasam kelimeler üzülecek,
Ne çok Şiir düşmüş ceplerimden,
Ne çok Düş, ne çok SEN birikmiş içimde
Bağrıma bağıramayan kuşları salmışlar,
Göğüm susmuş,dilim susmuş, ne çok susmuşum BEN...
Çiziklerim derin çiziklerim yaralarıma erişme, yaralarıma kavuşma peşinde...
Gün senin günün,gurur duy eserinle.....
Şiir yazan insanı yalnız bırakırsan, kendi fermanını kendi yazar..!
Can ÇalışkanKayıt Tarihi : 6.11.2015 20:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
DÜŞÜNCESİZ PRENS