Gün ortasından / deneme Şiiri - Necdet A ...

Sonsuzluktan nasıl ayrılır acaba yollar? Biz neresinde ayrılırız sonsuzluktan?
Biraz korkutucu gelmesin bu sorular. Hangi zavallı durumumla ayrı bir yere koyacağım kendimi? Bu olmaz işte.
‘Yaşama tutunma ‘ ve ‘düşünme’ olgularının uyumunu yazınsal bir birliktelikle ; her ikisinin iç içe geçen karşıtlığıyla ; hata ritmiyle kurgulanmasına yoğunlaşıyorum.
Bir süre sonra sınırları aşmaya zorlanan vurgularına takılıp kalıyorum.
Felaketle yüzleşme korkusundan olsa gerek daha ilerisini merak etmeyişim. Öyle bir kaygı taşımasam ‘ben anlatıcı’ olmaya soyunurdum.Sürerlik durumunu alan bu iki olguya yol açardım.
Böyle bir ikilem içinde ‘söz’süz kalmak da katlanılabilir bir durum değil.
Kendimi nasıl çekip çıkaracağım bu bunalımdan ? İlk anda hafif ,sonrasında artarak yinelenen temposuyla usumu rahatsız ediyor bir uyarıcı.
Evet, yaşama tutunmayı ve düşünmeyi gözden çıkaramayacağıma göre her ikisini birden kendimi feda etme pahasına da olsa bir öyküde kesiştirmeliyim.
İç evrenimde yıkımlar doğurma olasılığına karşın bu gerçekliği ‘buz gibi’ yüzüme vurmalıyım.
İyimserliğe iyilik,kötümserliğe kötülük düşünen tavşanlar padişahı olarak bunalımlarla başkalaşmak istemiyorum .Ölümsüz olduğum zamanları unutmalıyım.
Yoksa melankolinin bin bir yüzüne bir elimle ışık tutacak,öteki elimle koyu bir perde gereceğim.
Hepsi bu işte söylemek istediklerimin ...