Gün Ortasında Dolunay Şiiri - Özlem Saba

Kıyıdan bakanlara
göstermez deniz derinliğini...

Bir içimlik suda bile,
boğdurur bilmeyene kendini...

Tükenmekten
saklanır kayalıklara balıklar...

Denizin ortasında bile
aç kalır bazen martılar.
...

Öyle derin sessizlikler bırakır ki bazı gidenler
sağır eder de,
içinizde boğulur çığlıklar.

Yutar dilinizi girdaplar...

Her sabah,
denizi yakar sevdanız teninizde
fakat söndürmez ateşinizi okyanuslar...

Kimse bilmez...
Kimse bilmez...

Yar gelince akla;

Isınmaz kimseye içiniz
üşütür onsuzluklar.

Gün ortası bile olsa
görünür olur yakamozlar...

Ah o dolunay...
Ah o dolunay(da)...

Vurgun yer hep mısralar...