Gün Ortasında Dolunay Şiiri - Özlem Saba

Kıyıdan bakanlara göstermez Deniz,
Derinliğini.

Bir içimlik suda bile,
Boğdurur bilmeyene kendini.

Tükenmekten,
Saklanır kayalıklara balıklar.

Denizin ortasında bile,
Aç kalır bazen martılar.

Öyle derin sessizlikler bırakır ki bazı gidenler,
Sağır eder de,
İçinizde boğulur çığlıklar.

Yutar dilinizi girdaplar.

Her sabah,
Denizi yakar sevdanız teninizde,
Fakat söndürmez ateşinizi okyanuslar.

Kimse bilmez,
Kimse bilmez.

Yar gelince akla,

Isınmaz kimseye içiniz,
Üşütür Onsuzluklar.

Gün ortası bile olsa,
Görünür olur yakamozlar,
Ahh o Dolunay,
Ahh o Dolunay(da)

Vurgun yer hep mısralar.

Özlem SABA