Gün Ortası Şiiri - Tanju Çubukçu

Gün ortası simsiyah geceler,
sığınacak yok bir liman.
Şimdi uzaklar da sesin,
zihnimde bulanık resmin.
Açtığın yaraları kapatmadan,
silmeden içimdeki izlerini,
vurmaya çalıştığın şimdi
sonsuz yaralı düşlerim işte.
Kent ortasında varla yok arası,
yalnızlık şarkısı çağrısı.
Kapatmışım gözlerimi,
istasyonda tren çığlığı.
Kimi için kavuşma anı
kimi içinse ayrılık vakti.
Denizin kokusu geliyor,
dalgaların gri telaşı.
Hava da biraz serin
ondandır titriyor olmam.
Seyrediyorum bir film gibi,
anılarım geçiyor önümden,
güldüğüm bir fotoğrafım da yok.
Asılmış yüzüm dar ağaçlarında,
bütün hevesler kursağımda.
İyileşmeyen yaralarım var,
geçmeyen acılar giymişim,
küllenmeyen ateşler içimde.
Dönmeyen gidenlerim var,
kalbimde yorulmayan çarpıntım.
Hiç affetmeyeceğim yanlışlarım,
koyu siyah yaslarım var.
Gezmeyi sevdiğim sana benzeyen,
direnmeyi öğreten gecelerim
ve hiç unutmayacağım sen...