Gün Olur Ki Şiiri - Zeynel Beksaç

Gün olur ki
Bir çınarım Maraş’ta
Damarlarım buz pınarda
Susuzluğunu giderir
Zamana karşı direngen kesilen
Penceresi parmaklı bel vermiş kerpiç ev
Yaşama sevdalanışımın türküsüdür

Gün olur ki
Kızkulesi’nden gizi çalar
Daltulum’da gür orman olurum
Sarayboğazı’nda kaldırımlar gölgesine karışır
Sessizliğe alışırım
Ve gider recap Usta’nın Karadüzen’inde
Abo’ya ağıt yakarım

Gün olur ki
Yaşam cilvesini
Değirmen taşından sorarım
Öğüdülmeye mahkum olan
Buğday tanesi mi yoksa
Darbeyi yiyen ben miyim
Bilemem

Gün olur ki
Balıktan denizen
Böcekten toprağın
Haberini alırım
Başım üstünde kapkara bulutlar gezer
Ben gene de
Yarına umut gökkuşağını çizerim

Zeynel Beksaç