Gün Olur Şiiri - Gökçen Yıldırım

Alnımı okşayan eller değmişti yüce kitaba
Dillerden dökülen dualarla beslendi ruhum
Yaratandan bihaber kör gözleri görünce
Ezan duyunca kulak sıvazlayanları tanıyınca
Zenginliğimi anladım katlanarak gönlümde
Acımak ve affetmek ONA mahsustu
Bize kalan inanmak oldu
Huzur elleri açarken dökülen yaşta
Karanlık içinde kaldığını sanarken
Başına değen hilalin ucunda saklı
Toprağımın kokusu burnumda daima
Buram buram bereket kokan
Adaletine yandığım dünyadan göçerken bir zaman
Huzurum gelecektir benimle ebediyete
Kötülerin her daim kazandığı dünyada
Mapus sandıkları parmaklıklar
Gün olur terk eder zalimleri
Halaylar çekilir kurumayan kanlar üzerinde
Duaların yollandığı diyarlar
Cennette ikamet eden yollar…
Yaşarken şehit düşmek vardır yazgıda
Kan kokularını duyarken etraflarında
Zulmün kırbaçları yankılanır bağırlarında
Ruhlarını şarapla yıkayan
Ayak bastıkları nimetten cayan
Sevdaların arasına toprak atan
Şimdilerde çektikleri halayın içinde
Boğulacaklardır bir gün
Ve analar kahrederken olmazlara
Ellerindeki tespihleri kırdırmazlar namertlere