Gün Olur Şiiri - Emir Şıktaş

Gün olur
Sırtımı döner giderim bilinmeze,
Sarılırım sevmediğim herkese.
Muhtaç olup görmek istemem yüzünü,
Belki alışamam başka nefese,
Kulak asmıyorum duyguya, hisse.

Gün olur,
Kar tanesi gibi savrulurum sokaklara,
Fırtına katar önüne serper bahçelere,
Göçmen kuşları gider, serçe kalır geriye.
Dayanamam sana ve seni sevmelere.
Meri Keklik kar da batar yerlere.

Gün olur,
Çırpınır yüreğim kanlı yollarda,
Ardınca ıssız sokak kalmaz bakmadığım.
Umudumu kaybederim boş hanelerde,
Derbeder yaşarım ben başıma alemde,
Ha ölmüşüm, ha ölümümsün korkmadığım.

Gün olur,
Köy yolunda kuzu meler yorgun sesiyle,
Annesini arar şaşkın ve kızgın.
Ne bilsin hayatın iki yüzlülüğünü,
İyileri suskun, kötüleri azgın.
Kim söyler yalan sözlülüğünü.

Gün olur,
Buğday saplarında başak gibiyiz,
Birlikte boy atar, dane tutarız.
Emircan, güneş, ay, dünya, her şeyiz.
Her birimiz karanlığı yırtarız.
Alem buysa, dert etmeyiz, biz varız!..
31.1.2022 Emir Şıktaş