Gün oldu Şiiri - Ufuk Nazım

Gün oldu zaman durdu
Soramadım halini
Yüreğim burkuldu.

Gün oldu oturdum yeşilce
Bir denizin kıyısına
Sustum derince.

Gün oldu yürek durdu
Varamadım evine güneşin
Umutlar toz duman oldu.

Gün oldu göçtü dostlar
Yamacına kara bir dağın
Irak oldu göçler üşüştü düşler.

Gün oldu gündüz geceye sevdalandı
Alaca kaldı dost gülüşler
Seçemedim yüzlerini geçip gittiler.

Gün oldu bir siz kaldınız yanımda
Kalemimin ucunda umut
Birde başımdaki sevdalı gök.

Gün oldu gök degişti gözlerimde
Birde sayfalarda şiirlerle
Can suyuna ışık yürüdü.

Gün oldu vardık güneşe
Umutlar doğdu
Ateş toplarından.

Gün oldu
Bütün düşün buhranlarının sonunda
Işık gülleriyle yayıldık uzaya.

Gün oldu
Işık ışık ağarttık karanlığı
Umutlar ışık oldu...