Gün Ola Şiiri - Muhsin Özalp

Gam değil ahmak poyraz, es yiğidin bağrına;
Zulme hoş görü olmaz, isterse ferman ola! ..
Dağıtsan yer yüzünü, meyil vermem çağrına;
Dünya neleri gördü, gün ola, harman ola.

Biz gönül adamıyız kurşun, dipçik işlemez!
Gönlümüz başkasına, hayat yolu düşlemez..
Herkes kendi derdinde, kullar kulu fişlemez!
Kazâ ağını ördü, gün ola, harman ola.

Seçme hakkı kutsaldır, hesabı vekil vermez;
Ellerin ektiğini, hak diye kimse dermez..
Çalışanlar dururken, yatan murada ermez.
Mevsim buluyor dördü, gün ola, harman ola.

Kar yağınca dağlara, kurtlar ovaya iner.
Ateş sarsa bacayı, suyu görünce söner.
Bu günün poyrazları, yarın melteme döner!
Seller çok kaya sürdü, gün ola, harman ola.

Milletimiz çok çekti, iki yüzlü paradan!
Rakip görse kudurur, hemen fırlar haradan!
Halkı hor görenleri, ıslah etsin Yaradan.
Örtü, sakal tek derdi, gün ola, harman ola.

Tüm sözleri bahane, yaptığı yol savaşı!
Boynuz kulak şahane, ne güzel tutmuş aşı(!)
Muhsin bu köy kırk hane, iki yüz oldu yaşı.
Yılan oldu her ferdi, gün ola, harman ola.