Gün Ola... Şiiri - Metin Toprak

Yasaklanmış duyguların en ucunda
Yum gözlerini
Alışsın karanlığa gecenin.

Bir kuyu ki atıldığımız, öylesine
Sızıyor duvarlarında kan
Kesilmesi her an mümkün ayaklarının yerden
Zemin kaygan.
Kapalı panjurları
Umuda açılan pencerenin.

Varoluşun hemen ardından yazılmadıysa
Yazılacaktır alnına avamlığın
Değilsen haramî güruhundan.
En uzak noktasındayız sevincin, mutluluğun
Eksikse filizlenmesi
Necabet tomurcuğu, şuurundan.

Bata çıka acının iğneleri, bir gün
Öğrenilecek elbet, yazılmadığı kaderin böyle
Ve kederin bitimiyle...bizimdir yarın
Bizim olmalı
Rahat bir nefes alması için, çocukların.
.......

Şimdi elemle büyütülmüş arzu doruğunda
Yeni, el değmemiş bir gül açacak
Benim ellerim sende
Seninkiler bende
El ele, gönül gönüle
Bitimsiz...sulanacak.

Gün ola
Bir mum aydınlatır karanlığı
Otanır elbet, beşerdeki Lilithden olma kusur
Yeter ki
Tecrit edebilelim vandalizmi, barbarlığı
Duyulmadan, İsrafil’in çalacağı, sûr.

*
kutbo