Gün:mart'ın Yirmisi Şiiri - Nuh Üstün

Nasıl da hızla geçiyor zaman
Mart ayını bulmuş takvim
Günlerden yirmi Marttır
Balkona çıkılacak kadar
Sıcak değil henüz hava
Penceremden izliyorum sokakları
Meyve ağaçları çiçek açmış
Cama vuran erik dalları
Haykırıyor tek bir ağızdan
Diyorlar ki mevsim bahardır…

Durup seni düşünüyorum odamda
Şimdi senin saçlarında
Çiğdemler vardır
Kar çiçekleri açmıştır yanaklarında
Gelişin hüzne karşı bir isyandır
Kardelenler gibi çıkarsın
Dünyayı saran şu kahpe,
Şu hayasız karanlığın altından
Yürürsün, bahara benzer yürüyüşün
Kışın esamesini bırakmazsın
İçinden geçtiğin kalplerde
Gülersin, bir meltemdir gülüşün
Kırkikindi yağmurları yağdırırsın
Estiğin her yerde…

Sen benim böyle konuştuğuma bakma
Ben aslında, ikna oldum gittiğine
Gerçi biraz direndim
Yine de sonunda kabullendim
Ama bir türlü ikna edemiyorum şu kâinatı
Senin bendeki yokluğuna
Her bahar kâinat sanki çıldırıyor
Gitti diyorum, gitti…
Ben inanıyorum, kalbim inanıyor
Gökyüzü inanmıyor,
Alışamadı bir türlü yokluğuna
Bu aralar iyice çocuklaştı
Sabah akşam ağlayıp duruyor
Bitti diyorum bitti...
Ben inanıyorum, ruhum inanıyor
Badem ağaçları inanmıyor
Kayısı hala hevesle çiçek açıyor
Ah, sen geleceksin diye
Yine bütün kâinat süsleniyor
Toprak heyecanla yeşilleniyor
Biliyor, sen yeşili seversin
Gül goncasına allık sürüyor
Ah sen gülü de çok seversin…

İnanır mısın bu aralar
Evden çıkmaya bile korkuyorum
Bir dakika camdan baksam
Kâinat tek vücut sesleniyor
“Hadi yine onu o sev” diyor
İlk başlarda duymazdan geliyorum
Sokağa çıkınca kaldırmıyorum başımı
Köşe bucak kaçıyorum bahardan
Kayısının çiçeklerini görmezden geliyorum
Laleyi, zambağı, manolyayı görünce
Yolumu değiştiriyorum
Bu bahar diyorum, bu bahar
Asla hatırlamak yok onu
Zaten gitti, hiç gelmeyecek…

Bakma ben seni hatırlamam da işte
Menekşeler kıstırıyorlar bir köşede
Boğazıma bıçak dayıyorlar
Ya seversin ya da bütün bahar
Seni öksürtürüz diyorlar

Ah ben seni bu bahar hiç
Hatırlamam da işte
Martı geçirsem de bir şekilde
Şu merhametsiz nisan
Yoluma hep sana benzeyen
Küçük kelebekler koyuyor
Bir çocuk gibi onlara
Kapılıp kalıyorum…

İşte ben böyle her bahar
Önce biraz kâinata direniyorum
Sonra yine kendimi koy veriyorum
Yeniden o güne dönüyorum
Yine seni seviyorum
Yine seni seviyorum.

Bu bir kısır döngüdür, çöktü bütün ömrüme
Sen her bahar, kırkikindi yağmurları gibi,
Ağır ağır yağıyorsun gönlüme
Bir bakıyorum ki, yine sana kanmışım
Ben yine sırılsıklam, aşkınla ıslanmışım