Gün Kurusu Şiiri - Ümit Seyhan

Gün kurusu akşamların ıslığında
Hep ayni sevdayla selamlaşırdık
Çiçeğini dökmüş leylak dalından
Bir fısıltı duyar yalnızlaşırdık

Konuşsa sesini duyardık gülden
Sussa, ayrılırdı bu can teninden
Ilık ılık süzülen yaşı yüzünden
Dökerken akşama kucaklaşırdık

Ezan çiçekleri açmaya yakın
Ufkun rengindedir hasretler bakın
Yıkılırken tahtı sultan-ı aşkın
Nar içinde kalır helalleşirdik

Yavaş yavaş inerdi o siyah perde
Çoban yıldızı müzmin derdime gebe
Bir avuç ışıkla doğan kamerle
Tenhalarda buluşur ağlaşırdık

Emziği hicranla dolan geceye
Ne diller döktüm ne sordum niye
Güneşle ay gibi o sevgiliyle
Bir tek akşamlarda sevdalaşırdık..

Ümit Seyhan