Gün Kızıl Akşamsız, Ay Mor Gecesiz

Bir tutam tebessüme kalbimi verdim
Önünde eğilip ölümüne, sinemi gerdim
Sen bana, yanımdaki yokluğunu verdin
Ben kendimi sende yitirdim, bu cihanda.

Aklım kaldı bir de o gözlerinde, asılı duran
Düşüncem, kuruntum, hayallerim hep talan
Zaman akıyor duru su misaliö bilemiyorsun
Bir de bakmışsın ki saçlarına aklar düşmüş.

Bir bilsen aşkın değerlerini, verirsin bana hak
Hiç olmazsa o yaşadıklarımıza dönde bir bak
Çok şeylerimizi yitirdik, bende sen, sende ben
Feleğin kollarında yitik zamanda, kalan iki aşk.

Hergün gün batıp doğmakta, içerim yanmakta
Görsen halimi senden, iki büklüm yalvarmakta
Teneffüs ettiğim hava sensiz ciğerimi sökmekte
Olmuşum her şeyini yitirmiş, kafamda bir sara!

Ne yana dönsem güller, çöldeki dikenli bitki
Sen ektin kalbimde dört mevsim bir, baharı
Renginde hüzünler demleniyor, bu sensizlikte
Aklım diyor ki kalbime; "bir daha hiç bekleme! ".