Gün kendini vurur akşam olunca
İnce belli bardakta kalır dem
Bir yudum yakıyorsa hemen
Balı, eksik kalmıştır geçtiğin süreçten…
İp üstüne serilmiş çamaşır gibi bazen
Nemli gönlünü kurutmalısın bir sefer
Toprağa bulaşan yoksunluğun
O derin kokusunu çekmelisin her dem…
Kekeme bir dili vardır, ayrılığın
Kelimelerin düğümlenip boğması;
Ağırlaşan adımları vardır, yalnızlığın
Kaldırımlarda sürüklenen can acısı…
Bir istifa dilekçesi gibi önünde durur
Bir sandal misali sallanırsın bir dönem
Nasıl bir mey ki bu, sevgiyi içmeden kurutur
Nasıl bir demdir ki bu, koşarken durdurur…
05/06/2009-03:59
İlknur KöknarKayıt Tarihi : 30.7.2009 00:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!