Gün Karası Özlemlerim Şiiri - Ferdi Şavk

Gün karası bir özlemdi benimkisi...
Kuru ayazda kalan bir matemdi...
Yayla rüzgarından savrulup gelen...
Bir çoban türküsüydü...

Ürkütücüydü her bakışın...
Deniz tuzu vardı dudaklarında...
Korkunun ince sızısını yaşatıyordun hep...
Gelincik bedenin durmadan kanıyordu...
Aklına ne geliyorsa onu yaşamak istiyordun...
Ben hep sana ulaşmaya çalışıyordum...
En sıcak yanım buz tutuyordu...
Yorgundum, aşka koşuyordum...
Sen hep kaçamak konuşuyordun...
Anlam veremediğim şeyler söylüyordun...
Çözemiyordum bu kör düğümü...
Hassas duruyordun, uslanmıyordun...
Bir yanın hep çocuktu...
Ve ben en cok o cocuğu seviyordum...
Özlemekle, kırılmakla geçiyordu seneler...
Ağlamak istemiyordum...
Gurbete salıyordum kederlerimi...
Yanımda taşıyordum gözlerindeki ışıltıyı...
Unutmak ne kelime...
Dahada seninle dolmak istiyordum...
Seni seviyordum....