Gün kararmadan Şiiri - Cevat İdin

Gün kararmadan gel.
Yüzünü bir kez olsun aydınlıkta göreyim.
Dalıp gözlerinin yeşilliğine ıssız hayaller içine gireyim.
Gün kararmadan gel gecelerimi sana vereyim.

Seni sevmişti bu yürek ilk kez.
Aşk nedir sen öğretmiştin bu yüreğe.
Sevgi nedir, mutlu olmak nedir,
Yarası olmadan acı çekmek nedir sen öğrettin bu yüreğe.
Sen terk ettin ilk ecel kapını çalmadan.
Diğer tüm sevdiklerim ölene kadar hiç terk etmemişlerdi beni.
Tek sen gittin, öldün yaşarken içimde.
Sen ve sensiz ben işte kalbimdeki iki var oluş simgesi.
Bu dünyanın bana sensizlik adlı hediyesi.

Nedeni ve sebebi bilinmeyen bir yoldu hayat.
İsteyerek olmasa da çıkmıştık bu yola bir kere.
Yalnız gelmiştik dünyaya hepimiz ve yalnız ölecektik belki.
Ama yalnız yaşayamıyorduk nedense.
Sende bulmuştum yıllardır aradığım huzur veren bakışları
Sende kaybettim yıllarca yaşatmaya çalıştığım bu canı…