03.03.2008
Pervasızca yaşıyorum,
En nazenin hayatların,
Cevher beyinlerin,
Heba edildiği bir diyarda...
Gün kararırken,
Öylesine dalıyorum boş hayallere...
Buz misali eriyip giden hayatları,
İttifaklı aşkların ayrılığını,
Yaşanan tezat sevdaları,
Sevenlerin sadakatsizliğine şâhit oluyorum.
Gün kararırken,
Hayat başka başkadır,
Bu köhne diyarda;
Gece ağarırken,
Hasret bambaşka!
Kayıt Tarihi : 17.3.2020 14:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!